Wie dacht dat de cassette voorgoed tot de jaren ’80 en ’90 zou behoren, heeft het mis. Net als vinyl een decennium geleden, maakt ook de cassette een opvallende comeback. Artiesten brengen opnieuw albums uit op tape en kleine labels zien er een creatieve en betaalbare manier in om hun muziek tastbaar te maken. De vraag rijst: is de cassette het nieuwe vinyl 2.0?
Vinyl werd lange tijd gezien als een niche voor puristen, maar groeide uit tot een mainstream verzamelobject. Het grote formaat, de warme klank en de iconische hoezen zorgden voor een revival die niemand had voorspeld. De cassette lijkt nu in die slipstream mee te liften. Het medium is compact, goedkoop in productie en geeft een sterk gevoel van nostalgie. Voor een jonge generatie, die is opgegroeid met streaming, voelt de cassette zelfs exotisch en authentiek.
Toch zijn er duidelijke verschillen. Waar vinyl bekendstaat om zijn hoge geluidskwaliteit, scoort de cassette juist op charme en beleving. Het doorspoelen met een potlood, de mechanische klik van de deck, de ruis en imperfecties, ze maken de ervaring tastbaar en persoonlijk. Het is geen medium voor de ultieme audiofiel, maar voor de liefhebber die waarde hecht aan een cultureel object met karakter.
Daarnaast sluit de cassette aan bij de trend van merchandise experiences: een fysieke drager als verlengstuk van een artiest of concert. Je koopt geen tape puur om dagelijks te draaien, maar als stukje identiteit en tastbare herinnering.
Of de cassette vinyl ooit echt zal evenaren, valt te betwijfelen. Maar als symbool van nostalgie, creativiteit en undergroundcultuur is de tape helemaal terug. Misschien is het dus minder Vinyl 2.0 en meer: Cassette 1.1, een nieuwe update van een oude liefde.
Liefs Heavy E
Geef een reactie